De Prinses Beatrixtunnel, naast het station van Hilversum, is gebouwd in de jaren 1935-1938. Dudok ontwierp de tunnel in nauwe samenwerking met de directeur Publieke Werken, ir. J.F. Groote.
Al in 1925 maakte Dudok een plan voor drie spoorwegovergangen om het nieuwe, oostelijke deel van Hilversum te verbinden met het centrum en de rest van het dorp. Eén van die opties, het viaduct over het spoortraject Amersfoort-Amsterdam in het noorden, werd al snel gerealiseerd. Maar de Beatrixtunnel werd pas tien jaar later gegraven.
De tunnel heeft een constructie van gewapend beton, dat voor een groot deel is bekleed met witte tegels. De tunnel bestaat uit een breed en hoger middengedeelte voor het gemotoriseerde verkeer met een fietspad en een trottoir aan weerszijden. De middenweg wordt van de fietspaden gescheiden door 18 vierkante kolommen, waartussen zich brede rechthoekige openingen bevinden. De bovenhoeken van de entree van de rijbanen zijn afgerond (gekoofd).
In de loop der jaren is de Beatrixtunnel regelmatig vol water gestroomd, na hevige regenbuien. Maar de tunnel is nog steeds een onmisbare levensader tussen het oosten en het westen van Hilversum, gescheiden door de spoorlijn. Het instituut Beeld en Geluid heeft dit fragment uit het Polygoonjournaal over de opening van de tunnel.
Willem Marinus Dudok, architect 
Een gedachte over “Prinses Beatrixtunnel, Hilversum (1935-1938)”