De Australische architect Norman Seabrook (1905-1979) trok na zijn studie begin jaren ’30 naar het Verenigd Koninkrijk, waar hij meer kans op werk hoopte te hebben dan in het economisch stagnerende Australië. Tegelijkertijd zag hij het als een kans om de moderne architectuur in Europa te kunnen bekijken. Beide vergingen hem goed overzee. In Londen kreeg hij werk op het bureau van Burnet, Tait & Lorne, een van de leidende modernistische architectuurpraktijken. En eind 1931 reisde hij door Europa, waarbij ook Nederland en Hilversum werden aangedaan.
Terug in Melbourne kreeg hij emplooi op het architectenbureau van Godfrey en Spowers. Maar toen de deelstaat Victoria in 1933 een prijsvraag uitschreef voor een nieuwe school en Seabrook deze prijsvraag won, was dat dé gelegenheid voor hem om een eigen praktijk op te zetten. Vanwege de verwachte hoeveelheid werk aan de bouw van de school vroeg hij de meer ervaren architect Alan Fildes (1909-1956) hem te helpen. In 1936 associeerden zij zich tot architectenbureau Seabrook en Fildes, waarbij Seabrook vooral de ontwerper was en Fildes het bureau bestuurde.
De gewonnen prijsvraag had betrekking op het ontwerp voor een middelbare meisjesschool met de naam MacRobertson Girls’ High School. In het programma van eisen was opgenomen dat de naam van de school in de voorgevel verwerkt moest worden. Macpherson Robertson was een Australische filantroop, ondernemer en oprichter van chocolade- en zoetwarenbedrijf MacRobertson’s. Ter ere van het eeuwfeest van Melbourne in 1933 schonk hij de staat Victoria honderdduizend pond, waarvan een deel bestemd was voor de oprichting van de meisjesschool. De schenking had op geen beter moment kunnen komen. De staat lag onder vuur sinds de oorspronkelijke middelbare school gewijzigd was in een jongensschool en, vanwege bouwvalligheid van de oude school, een nieuwe, prominente locatie had gekregen. De meisjes werden bij gebrek aan een goed schoolgebouw in steeds wisselende accommodaties ondergebracht.
Het ontwerp van Seabrook is een ware Inspired By. Vooral het Raadhuis van Hilversum schemert door in het schoolgebouw van Seabrook. De kloeke kloktoren, de harmonie van verschillende volumes, de entree, de raampartijen en de ornamenten zouden zomaar door de Hilversumse bouwmeester zelf ontworpen kunnen zijn. Zelfs het metselwerk van gele baksteen is gevoegd op de manier van het Raadhuis. De suggestie om op het platte dak een speelplaats aan te leggen, werd door Seabrook afgewezen. De benodigde veilige reling zou afbreuk doen aan de esthetiek van het architecturale ontwerp.
De Girls’ High School was niet het enige Dudokiaanse gebouw dat Seabrook ontwierp. In 1937 kregen Seabrook en Fildes opdracht voor de eerste van uiteindelijk 12 brandweerkazernes die het bureau zou ontwerpen voor de Melbourne Metropolitan Fire Brigade. Ook in deze ontwerpen zien we Dudokiaanse stijlkenmerken terug. En in het gemeentehuis van Warracknabeal, een klein stadje in de staat Victoria, uit 1940, is het vooral de van ver zichtbare toren, die aan de Hilversumse architect doet denken.
Seabrook en Fildes groeiden uit tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de modernistische architectuur in Melbourne. Het bureau eindigde in 1956 met het overlijden van Fildes.
Bronnen:
Carole Hardwick, The dissemination and influence of Willem M. Dudok’s work in the climate of modernism in architecture in Australia 1930- 1955, Proefschrift Faculty of Architecture University of Sydney, 1998.
Willem Marinus Dudok, architect 