De Phyllis Wheatley Senior High School voor Afro-Amerikaanse studenten was met 2,5 miljoen dollar destijds het duurste schoolcomplex in Houston. Naast het schoolgebouw bestond de campus uit een auditorium voor 1500 personen, een sporthal, een zwembad en een gebouw voor handvaardigheid. 

De school uit 1949 werd ontworpen door de firma MacKie & Kamrath, in 1937 in Houston opgericht door architecten Frederick James MacKie Jr (1905-1984) en Karl Fred Kamrath (1911-1988). De firma MacKie & Kamrath behoorde tot een van de eerste architectenbureaus in Houston die modernistische gebouwen ontwierpen. Binnen de firma was MacKie verantwoordelijk voor de zakelijke aangelegenheden terwijl de ontwerpen door Kamrath werden gemaakt. 

De architectuur van de Phyllis Wheatley Senior High School doet tot op zekere hoogte denken aan Dudoks raadhuis in Hilversum. De bakstenen gevelvlakken, de rechthoekige in elkaar geschoven volumes, de langwerpige vensters en de terugliggende entree lijken een verre verwant van het meesterwerk van Hilversums beroemde stadsarchitect.

Karl Kamrath was een fervent aanhanger van de architectuur van de ongetwijfeld beroemdste Amerikaanse architect Frank Lloyd Wright. In zijn leven verzamelde hij vrijwel alles wat over Wright werd geschreven. Het werk van MacKie & Kamrath wordt dan ook vooral geassocieerd met dat van deze grootmeester. Maar daarnaast was Kamrath ook bekend met het architectonische werk van Dudok. In zijn bezit waren enige exemplaren van Wendingen, het bekende Nederlandse architectuurtijdschrift van genootschap Architectura et Amicitia, waaronder de uitgaven uit 1924 en 1928 waarin Dudoks raadhuis uitgebreid aanbod kwam. 

In 1988 legde Gerald Moorhead, architectuurhistoricus en docent aan de Rice School of Architecture, een verband tussen de architectuur van Kamrath en Dudok. In het tijdschrift Cite schreef hij over het werk van MacKie & Kamrath: “The buildings of the Dutch architect W.M. Dudok […] also may have indicated to Kamrath how the Wrightian repertoire could be expanded” en “The lessons from Dudok were to show how the cubic volumes, vertical masses, and interweaving horizontals of Wright’s designs […] could be adapted to projects much larger and more complex than the originals”.

Dudok had een bijzondere invloed op het werk van Kamrath, zo is ook beschreven in een masterthesis uit 1993, vanwege Dudoks omgang met de ontwerpprincipes van Wright en de expressieve plasticiteit van zijn ontwerpen. Het in 1946 ontworpen Edna City Theatre en het prijzenwinnende ontwerp voor het MD Anderson Hospital in Houston (1948-1952) vertonen enige overeenkomsten met de architectuur van onze Hilversumse bouwmeester, maar helemaal Dudokian is het niet. Dat geldt ook voor het hoofdkantoor van de Schlumberger Well Surveying Corp. in Houston (1953), dat door de schrijver van de thesis wordt vergeleken met de Johannes Calvijnschool in Hilversum (1929).

Enige jaren na het ontwerp van de Phyllis Wheatley Senior High School ontmoetten Kamrath en Dudok elkaar voor het eerst. Dudok was in het najaar van 1953 een aantal maanden in de Verenigde Staten voor een lezingenreis. In Houston lunchte hij met Karl Kamrath, inmiddels een gerenommeerd architect, en dezelfde dag dronk hij ook nog een cocktail bij Kamrath thuis. De woning was, volgens Dudok, “een mooi houten huis, op Wright geïnspireerd”. Een jaar later, in oktober 1954, bezocht Kamrath met enkele andere Amerikanen, Dudok in Hilversum, wat naar eigen zeggen een “inspirerend bezoek” was. Maar meer dan een vleugje Dudok zijn de ontwerpen van Kamrath nooit geworden.

Bronnen:

Kathryn Alisa Pierce, The Architect as Collector: Karl Kamrath’s Collection of Frank Lloyd Wright, masterthesis University of Texas, Austin 2009.

Scott Reagan Miller, The Architecture of Mackie And Kamrath, masterthesis Rice University, Houston 1993.

Gerald Moorhead, ‘Wright Face. The Work of MacKie & Kamrath’, Cite Fall 1988, pp. 19-20.

https://www.houstonmod.org/home/phillis-wheatley-senior-high-school/

https://www.tshaonline.org/handbook/entries/kamrath-karl-fred