De Lorentzschool, een openbare basisschool voor Daltononderwijs, bestond aanvankelijk uit twee, aan elkaar gebouwde scholen: De Valeriusschool en de Marnixschool, die werden geopend in 1930. De dubbelschool, gebouwd als school nr. 17, bevatte een openbare lagere school en een u.l.o.-school. Het gebouw heeft alle kenmerken van een Dudokschool: twee haaks op elkaar staande platgedekte bouwblokken en een derde lager bouwblok waarin zich het gemeenschappelijke gymnastieklokaal bevindt. De oranjekleurige stalen strokenvensters en de veelvuldig toegepaste blauwgeglazuurde tegeltjes zijn typisch dudokiaanse elementen, net als het halfronde trappenhuis en de overluifelde entree in de oksel van de rechthoekige bouwvolumes.

Beide scholen waren strikt van elkaar gescheiden: een school bevond zich op de begane grond en de andere op de eerste verdieping. De indelingen waren nagenoeg gelijk. Gemeenschappelijke bergingen en de centrale verwarmingsruimte bevonden zich in de kelder. Ook de ingangen van de scholen waren strikt gescheiden en lagen aan verschillende zijden van het gebouw. Alle lokalen waren aan de zuid- en westzijde van het gebouw geplaatst “en zijn dus zeer gunstig gelegen ten opzichte van de zon”, aldus Dudok in zijn toelichting bij het ontwerp.

Een paar maanden na de opening stelde de school een Oudercommissie in. Destijds volgens De Gooi- en Eemlander een “modern instituut waartoe de ouders zelf nog opgevoed moeten worden, wil deze instelling ten volle haar heilzame werking bij de opvoeding uitoefenen. Goed onderwijs toch is een eisch van sociale politieke en maatschappelijke rechtvaardigheid en daartoe dient het contact tusschen school en huis zoo nauw mogelijk te zijn.”